Ellis wilde weer eens een zon/strand-vakantie – waar Ruud helaas een tyfus-hekel aan heeft. Maar een goed huwelijk bestaat uit compromissen sluiten 🙂 en dus werd het een middenweg – twee weken Sardinië: daar zou het rond de uit-te-houden 27-28 graden moeten zijn, én er is het nodige te zien met dagtripjes over het eiland.
Geboekt via Eliza-was-here (‘weg van de massa’) en zondag 9 juli ging om 02.00 uur (‘s nachts…) de wekker. Want we moesten 04.00 uur op Schiphol zijn – en met de verhalen over de grote drukte daar leek ons dat wel goed advies… maar we waren werkelijk in 5 minuten ingecheckt.

Huurauto opgepikt en naar ons ’weg-van-de-massa’ huisje. Op de kaart leek het vlakbij het vliegveld, maar het bleek 1 1/2 uur rijden …gedurende ons verblijf kwamen we erachter dat Santa Teresa di Gallura (noord-west punt van Sardinië) wel érg ver van alles af ligt 🙂 . De facto is het zuidelijke deel van het eiland simpelweg te ver weg – ons bezoekje aan Aleghro (middenin) betekende 6 uur in de auto.

Het kleinschalige vakantiecomplex Punta Volcano vinden wij perfect! Grote tuin rond het huisje, zwembad voor de deur, 2 dikke airco’s binnen, twee terrassen voor en achter en schitterend uitzicht over zee en op Corsica!

Het zwembad en de airco’s kwamen goed van pas, want we arriveerden aan het begin van de hittegolf … en twee weken lang was het eind 30 graden en ruim boven de 40 de meeste dagen. ’s Nachts om 03.00 uur was het nog steeds 27-28 graden …
Simpelweg te warm om wandelingen door stadjes te maken, daar zijn we na één poging mee gestopt. Korte uitjes in de directe omgeving (dat waren er niet zoveel zo ‘ver weg van de massa’) dan maar, nooit meer dan een half uurtje verwijderd van zwembad en airco.

In de buurt van Palau is de kustlijn erg mooi, met mooi gevormde granieten rotsen waar grote gaten (tafoni) in uitgeslepen zijn. Bekend is de Berenrots – helaas konden we het punt met het juiste perspectief daarvoor niet bereiken vanwege afzettingen.

Vlakbij ligt de Maddalena-archipel, twee wat grotere bewoonde eilanden (Maddalena en Caprera) en een reeks kleinere, onbewoonde eilanden met schitterende baaitjes en stranden. Alleen bereikbaar met de boot … mooi excuus om er een te huren 🙂 !

En natuurlijk mochten we het ’Sardijnse volksfeest’ in Santa Teresa niet missen!