Optuigen met de nieuwe spulletjes … best spannend. Klopt het allemaal? Werkt het zoals je hoopt?

We beginnen met het zetten van de mast. Alle lijnen, vallen en verstaging ontwarren en klaarleggen.
Marifoonantenne erop, nieuwe windvaan, verlichting, nieuwe vlaggenlijntjes.
Met de kraan wordt hij tot op de centimeter op de mastvoet gezet: makkie!

De nieuwe verstaging klopt helemaal. Kek achterstagspruitje van Dyneema ziet er ook goed uit. Eigenlijk staat de mast in 15 minuutjes op zijn plek, valt heel erg mee.

Fase 2: de nieuwe giek plaatsen …
Het lummelbeslag is keurig aangepast door Masten Enzo …!
Helaas leverde Sélden de stoppers in de giek niet meer, dus moesten we een andere oplossing verzinnen.
Heel jammer, want ik heb de aanpassingen in het dekbeslag gebaseerd op het feit dat de reeflijnen bij de mast konden blijven.

Na twee uurtjes drijft de Proud Mary weer in haar eigen box, met kale mast en giek.
Maar het is weer een zeilboot!

Nu moeten alle lijntjes en vallen naar hun ‘nieuwe’ plek. Ik vervang de kraanlijn en het grootzeilval (altijd spannend…) die nu, net als de onderlijkstrekker, naar de kuip worden geleid (en dus wat langer moesten worden).

Nieuwe High Aspect-fok op de roller, nieuwe rolfokhoes erop. Gaat nog steeds goed allemaal.  Te goed … ?

Grootzeil! Spannendste moment, want we zijn overgegaan van voorlijkkoord naar leuvers, wat wat aanpassingen aan de mast vroeg. En een nieuwe giek. Maar het lijkt goed te gaan, onderlijklengte klopt, de leuvers glijden mooi uit in het nieuwe profiel de zeilgleuf in …
Maar als we het zeil willen doorhijsen, lopen de leuvers na ongeveer 1.5 meter vast in de zeilgleuf – McLube helpt niet, en het lijkt alsof de zeilgleuf naar boven toe iets versmald … maar dat zal wel optisch bedrog zijn, lijkt me erg onlogisch.Ik kan met een schroevendraaier verbazingwekkend makkelijk de zeilgleuf wat openwrikken, maar de vernauwing blijft.

We balen als een stekker. Wat de oplossing ook is, desnoods andere leuvers – het betekent dat het tijd kost … en we kunnen gewoon niet zeilen. Simpel.

Dus hoewel het lijkt alsof ze helemaal klaar is voor leuke zeiltochtjes …  we moeten haar zo achterlaten in de wetenschap dat we voorlopig helemaal nergens naar toe gaan.

Naschrift: uiteindelijk bleek de zeilgleuf wel degelijk iets versmald te zijn, en met een houten wig heb ik deze opengetikt … tienden van millimeterswerk, maar toch 🙂