Ik denk dat iedereen met een bootje ouder dan, laten we zeggen 10-15 jaar het probleem wel herkent … de electrische bedrading. Of beter gezegd, het gebrek daaraan. De Marieholm IF is nu 42 jaar oud, en in de bouw destijds is nooit voorzien in een wat uitgebreidere electrische installatie.

In het vaarseizoen was ik al op zoek geweest naar niet-werkende zaken (driekleurenlicht en stoomlicht in de mast, de stuurautomaat), had al geconstateerd dat er oude bedrading lag die nergens meer naar toeging … en dat later aangebrachte apparatuur (marifoon, GPS, stuurautomaat, 12 V aansluitingen) niet via het schakelpaneel liepen. Zelfs ongezekerd direct op de accu waren aangesloten … tijd voor een renovatie.

Ik had nog een vage hoop, omdat het Vetus P6 schakelpaneel later aangebracht moet zijn. Omdat ik voor andere projecten het plafond en binnenbetimmering al los had, kreeg ik ook zicht op de achterkant van het schakelpaneel …. Oeps :).
Wat een bende. Veel, heel veel kroonsteentjes … maar ook roestvorming op het paneel, de gescheiden navigatieverlichting in de mast was al weggeknipt en voor het gemak maar op direct een andere groep aangesloten.

Ik ben maar begonnen met alle bedrading terug te herleiden naar gebruikers, door de boot heen te volgen en te markeren. Dat ruimde al aardig op.
Vervolgens de niet over het schakelpaneel lopende gebruikers losgeknipt (van alles direct en zelfs ongezekerd direct op de accu’s aangesloten …) en  bedrading doorgetrokken naar het schakelpaneel. Er kwam meer draad uit dan er weer in ging!

Ook bij de accu’s zelf was het rommelig … ook daar alle tiewraps losgeknipt, draden verwijderd of opnieuw geleid.

Vervolgens ook hier gemarkeerd en bedrading waar nodig ingekort / pas gemaakt en weer netjes vastgezet.
En ook maar een aardlekschakelaar op de walstroomingang gezet – toch wel een prettig idee.

Omdat ik het schakelpaneel toch moest vervangen, gekozen voor een groter exemplaar met meer groepen.
Dat is een ASA paneel geworden, met 10 groepen.

Niet eens zoveel groter, maar door het gebruik van kabelschoentjes i.p.v. schroeven wel een stuk dieper … dus een opbouwframe gemaakt met een  12 x 18 mm latje.

Voor montage ingespoten met vochtverdrijver (wat je vroeger voor je auto gebruikte, brengt een extra laagje aan ook, en gaat corrosie tegen). De gemarkeerde + aansluitingen voorzien van een kabelschoentje (en stukje krimpkous er overheen), de massa-aansluitingen naar de bijgeleverde massa-strip gebracht.

Op zich geen moeilijke klus, maar er gaat wel een hoop tijd in zitten (en een groot deel daarvan in onmogelijke houdingen in hondenkooi, bakskisten om er bij te komen). Ik ben hier zeker twee volle dagen mee bezig geweest.

Hoewel het eindresultaat nog steeds geen schoonheidsprijs verdiend vergeleken met modernere jachtjes (mooier is om vanaf het schakelpaneel naar een verdeel-rail te gaan), ben ik tevreden.
Geen kroonsteentjes meer, alle aansluitingen gecodeerd en op zelfde lengte gebracht en de massa-draden op één strip verzameld.

Het is in ieder geval een stuk overzichtelijker. En voelt vooral veiliger: ik weet waar ik zoeken moet als er iets mis is en dat alles nu van een zekering is voorzien. Niets meer direct op de accu’s ….
Als laatste komt er een afdekkapje over de achterkant (aan de binnenkant van de kast / toiletruimte, dus) met een schotje naar de andere kant – voila, een handig opbergvakje :).