Gisteravond begon het al, zenuwachtig geschuifel op de steigers … de wind trok fors aan. Onze buurman op een spinternieuwe boot is ruim 2 uur bezig geweest. Extra willen, dat lijntje nog 1 cm strakker, doekjes tegen het schavielen … en ieder kwartier kwam hij weer naar buiten en begon overnieuw!

Het waaide knap door vannacht en ook vandaag zagen we ZW 6 en 7 op het grote bord in de haven verschijnen. Nou viel gisteren het tegen de wind in fietsen al tegen, maar als de stront van de dijken waait, ga je géén rondje Texel doen!

Wij hebben de fietsen laten staan en in het dorp, voor het eerst, electrische fietsen gehuurd. Ik was er al bang voor: we zijn verkocht! Met de wind mee is het al lekker – je hebt het gevoel dat iemand je opduwt van achteren, een heuveltje of duin – het maakt niet uit, gewoon (licht) doortrappen en de electronica doet de rest.

Tegen de wind in is een openbaring … Je voelt dat het electromotortje er wat meer bijdoet, en je kunt gewoon normaal door blijven trappen.

En als je iemand inhaalt op een ‘gewone fiets’ is het verschil duidelijk…. Gehijg, bijna stilstaan, wilde trapbewegingen 🙂

We hebben langs de dijk mensen huilend langs de kant gezien. Echt waar. Het was ook bar, wij hadden het zonder de e-bikes nog geen 5 km uitgehouden!

Maar met de e-bikes vergroot je ook je gebied, en moeiteloos bereiken we de Slufter, een heel mooi stuk van Texel. Dat we vervolgens nog 15 km terug moesten tegen de wind in maakte ons niet uit. Onze achterwerken denken daar overigens anders over 🙂 …