Vandaag hebben we de Silmaril op haar vertrouwde plekje in Enkhuizen geparkeerd. Schaamteloos getreuzeld het laatste stuk vanaf Blankenberge en volop genoten van het mooie weer.
Vanuit de Roompot, waar even gewacht moest worden op wind, de lange ruk naar Scheveningen. Ook daar weer een paar daagjes gebleven, en met een hele mooie wind in recordtijd naar IJmuiden. Tussenstop in Amsterdam (biefstukje eten bij Loetje…) en vandaag door naar Enkhuizen.

Er zijn aardig wat mijltjes bijgeschreven op het log 😜, maar mede dankzij het onnatuurlijk mooie weer dat we mochten hebben zijn de drie maanden omgevlogen. Onze insteek om geen ’ver doel’ te kiezen, maar langer op mooie plekjes te blijven en ’niet-te-varen-omdat-het moet’ was een goede, denken we. De Kanaaleilanden zijn het waard bijvoorbeeld, om wat langer te blijven (normaal gesproken is dat al een zomervakantie, drie weken 😎).

De Silmaril heeft zich voorbeeldig gedragen … wat kleine dingen die kapot gingen hebben we zelf kunnen oplossen – en dat hoort er ook bij als je drie maanden onderweg bent op zout water en de boot intensief wordt gebruikt.

De prijs voor leukste, nieuw ontdekte plekje gaat naar St. Vaast 😜. Mooi, vriendelijk, charmant – moeilijk uit te leggen waarom je op sommige plekjes snel weer weg wilt (Blankenberge …) en moeilijk afscheid kunt nemen van andere (St. Vaast, Dieppe, Alderney, St. Peter Port).

Het gaat nu erg hard … voelt ook echt wel als ’terugreis’. Gisteren (zaterdag) van Duinkerken naar Blankenberge – we hadden zo mooi het tij mee, dat we Oostende hebben overgeslagen. Ook omdat Ruud vandaag direct door wilde varen naar de Roompot op de Oosterschelde: scheelt toch weer 10 mijl 😜 …
De weerberichten voor vandaag zijn nog goed. Een 4-5 ZW in de ochtend, dan even inkakkend en weer 3-4 in de middag. Morgen wordt ’dikke wind’ verwacht en daarna draait de wind naar Noord (tegen ☹️). Dan maar de Roompot: alle voorzieningen en goede WiFi.

Ellis is in Blankenberge op de trein naar huis gestapt. En nee, géén ruzie 😂… maar een beetje heimwee naar huis en kinderen, genoeg gezeild ook. Ruud brengt de boot dus solo naar huis, die is nooit uitgezeild 😜.

In de Roompot-sluis is het een oven … het verkoelende windje van buiten valt weg. Ik kan mijn polo uitwringen 😓…

Schutten is toch altijd weer een avontuur, de boot voor me ‘mist’ de toch niet te missen muur / bolders en drijft midden in de sluis…
Ik val terug op de solo-methode: lus aan de middenkikker, die om de bolder in de muur en motor vooruit in stationair, roer van de muur af – ligt ze als een huis.
Je ziet andere boten die hannesen met lijnen voor en achter dan vaak een beetje verbaasd kijken 👀 .

De toch geen grote Franse boot met 8 man op het dek ontbreekt ook niet 😜 …hoe die de slaapplekken verdelen is me een raadsel!

Het aankomstbiertje, minder gezellig alleen, maakt de trip af 🍻!